“…Το άλμπουμ επιχειρεί να ισορροπήσει και το καταφέρνει στηριγμένο σε ποικίλα, ακόμη και σε αντιδιαμετρικά θα τα έλεγα περιβάλλοντα. Από την μια μεριά υπάρχει το folk, η παράδοση, η καντάδα π.χ., την οποίαν αισθητικώς αντιπροσωπεύει επαξίως το μαντολίνο ή το κάτι τέλος πάντων σαν μαντολίνο, που χειρίζεται ο Δεμπόνος, αλλά από την άλλη υπάρχουν και τα εξω-ελληνικά ηχοχρώματα, αυτά που έχουν να κάνουν με το rock, με το improv, με το noise, με τα δημιουργικά ηλεκτρονικά, με κάθε μικρή ή μεγάλη παρασπονδία, που μπορεί να γειτνιάζει με την ηχητική δολιοφθορά και το αφηρημένο.
Αυτή η συνομιλία δεν είναι εύκολη. Θέλει και παικτικά κότσια, αλλά βασικά θέλει στιβαρό οδικό χάρτη – και εννοούμε τον τρόπο με τον οποίον θα επικοινωνήσουν οι συνθετικές ιδέες με το αυθόρμητο.
Η Fa.M.Or. είναι σωστά προσανατολισμένη – δεν υπάρχει λόγος. Είναι φανερό πως το θέμα έχει μελετηθεί επαρκώς και πως όσα εδώ προκύπτουν (τούτα τα οκτώ μέσης διάρκειας, χοντρικώς, tracks) δεν είναι αισθητικώς μαχητά. Είναι σίγουρα, σοβαρά, στιβαρά, απολύτως ενδιαφέροντα και οπωσδήποτε τοποθετημένα, με άνεση, μέσα στο χώρο του σύγχρονου rock-improv – εκείνου που δεν έρχεται να αποδομήσει τίποτα προηγούμενο, αλλά να δημιουργήσει νέα και ευεπίφορα στο ηχητικό παιγνίδι πλαίσια.”
Φώντας Τρούσας https://diskoryxeion.blogspot.com 12/9/2019
..Μπορείς σίγουρα να πεις ότι έχουν ένα πρωτότυπο ήχο, αψηφώντας τις εύκολες περιγραφές… (ο δίσκος) μου δημιούργησε την περιέργεια να τους ακούσω ζωντανά. Πώς εξελίσσεται τότε η ποικιλομορφία αυτών των προσεγγίσεων; Το υλικό, με έκανε να ξύνω το κεφάλι μου αλλά κυρίως να απολαύσω αυτό που άκουσα.
Frans de Waard http://www.vitalweekly.net/1208.html